Otto Carius zaczął karierę czołgisty jako osiemnastoletni szeregowiec, potem był dowódcą Tygrysa, a zakończył wojenne losy w stopniu porucznika na stanowisku dowódcy kompanii Tygrysów. Brał udział w ponad 50 bojach pancernych, zniszczył ponad 150 czołgów przeciwnika. Pięciokrotnie ranny. Odznaczony Krzyżem Żelaznym II i I klasy i Krzyżem Rycerskim z Liśćmi Dębowymi. Na froncie wschodnim znalazł się w czerwcu 1941 roku. Po zdobyciu Wilna Litwini entuzjastycznie witali niemieckich żołnierzy. Carius ze zgorszeniem obserwuje, jak Litwini rabują miejscowych Żydów. Wydawało się wówczas, że to rzeczywiście będzie Blitzkrieg. Ale już wkrótce zaczęły się krwawe, uporczywe walki na Froncie Leningradzkim, nad Narwą, udział w operacji "Strachwitz" i "Lew Morski".I na koniec odwrót w lipcu 1944 roku, gdy walczono już tylko o to, by nie zmienił się on w paniczną ucieczkę. Tygrysy w błocie to wspomnienia z frontu wschodniego, gdzie Carius musiał walczyć nie tylko z nieprzyjacielem i jego czołgami, ale także z wszechobecnym błotem, bagnami, mrozem. Opisuje bohaterstwo żołnierzy z pierwszej linii frontu, ale nie stroni od krytycznych ocen wielu dowódców różnego szczebla, ich braku wiedzy i asekuranctwa, a czasem nawet tchórzostwa. Wspomnienia te pisał jednak przede wszystkim "Ku chwale Tygrysa", bo to ten ciężki czołg, uzbrojony w potężną armatę 88 mm, jest prawdziwym bohaterem książki. Choć nie "grzeszył urodą", to jednak jego siła budziła podziw. Najgroźniejszym przeciwnikiem Tygrysów były rosyjskie czołgi T-34 i T-43. Otto Carius pisze o nich z profesjonalnym uznaniem. To czołgi zdecydowały o wyniku wojny na froncie wschodnim. Zawsze jednak o wykorzystaniu sprzętu i wyniku bitwy decydował człowiek, jego umiejętności i przygotowanie do walki. Kierowanie się zasadą feldmarszałka Modela: "Dzień ma dwadzieścia cztery godziny. Dodaj do tego noc i zdołasz wykonać robotę".

Przeżył jeden ze stu to trzecia - po Podwójnym żołdzie, potrójnej śmierci (2009) oraz Przeciw Panterom i Tygrysom (2011) - książka Artioma Drabkina opublikowana przez Maszoperię Literacką. Najstarszy spośród dziesięciorga zwiadowców, których relacje poznajemy, miał dziewiętnaście lat, gdy wstąpił na ochotnika do Armii Czerwonej. Weterani opowiadają bez patosu o działaniach zwiadu w walkach z armią niemiecką: pod Leningradem, pod Kurskiem, w Karelii, Mołdawii, na Węgrzech i w Polsce. O krwawych bojach nad Narwą, na przyczółku szerpieńskim, o forsowaniu Niemna, Dońca, rzeki Gron na Słowacji, Wisły i Odry. O likwidacji sześćdziesięciotysięcznego ugrupowania niemieckiego okrążonego w Poznaniu, wreszcie o tym, jak zdobywano stolicę III Rzeszy. Ze wspomnień wyłania się autentyczny obraz działań zwiadu w różnych sytuacjach frontowych, a także mądrych i tchórzliwych dowódców, skorumpowanych dekowników i prawdziwych bohaterów, ofiarnych sanitariuszek i "frontowych żon". Relacje zwiadowców pozbawione są propagandowego filtra, który często wygładzał brutalną wojenną rzeczywistość, dlatego pomimo upływu lat pozostają ważnym źródłem historycznym. Uzupełnieniem wspomnień są dwa opracowania dotyczące wojskowego rozpoznania Armii Czerwonej w latach II wojny światowej oraz wojskowego rozpoznania Wehrmachtu na froncie wschodnim. Inni chodzą wyprostowani, lotnicy latają, artylerzyści stoją 20 kilometrów od linii frontu i strzelają, a zwiadowca całe życie się czołga. (Zekien U. Adilbiekow) Każdy film grozy wyda się wam liryczną komedią, po szczerym opowiadaniu wojskowego zwiadowcy o tym, co musiał zobaczyć i przeżyć podczas rozpoznania. Przecież musieliśmy (...) bardzo często zabijać Niemców, nie strzelając z automatu, ale po prostu zadźgać nożem i dusić gołymi rękami. Pomyślcie, co oznacza zdanie — "zdjąłem wartownika" albo "bezszelestnie unieszkodliwiliśmy wartę". Zapytajcie zwiadowców, jakie koszmary śnią się im w nocy. (Szalom L. Skopas) (...) nawet zwykły armijny zwiadowca też nie rozpływa się ze szczęścia, opowiadając, jak wrogowi finką gardło podrzynał. Wojna to brudna i śmierdząca sprawa, na wojnie nie ma niczego, co byłoby czyste i romantyczne. (Henryk Z. Kac)

Will Fey został żołnierzem Wehrmachtu w sierpniu 1939 roku. Służył w 152. batalionie przeciwczołgowym. W 1941 roku uczestniczył w ataku na ZSRR. Przeniesiony do Waffen-SS - jako dowódca Tygrysa w 102. batalionie ciężkich czołgów. walczył w Normandii i ponownie nafroncie wschodnim. Szlak bojowy zakończył w maju 1945 r. uczestnicząc w obronie Berlina. W czasie całej wojny zniszczył 80 czołgów przeciwnika. Książka "Za honor i Führera" jest bardzo osobistą opowieścią autora o najważniejszych bitwach, w których uczestniczył.

Kolejna powieść Bogdana Gorczycy Mój kumpel Syn, stanowi zamkniętą całość, będąc jednocześnie kontynuacją Mojego kumpla, Taty, książki wyjątkowej, bo mówiącej o nie zawsze łatwej miłości rodzicielskiej. Znów spotykamy się z tatą Pawłem i synem Kajetanem. "Ka" powoli staje się młodzieńcem i z małego chłopca, wymagającego czułej opieki, wyrasta na kumpla własnego ojca. Wyruszamy więc z nimi na pierwsze, męskie wyprawy w Polskę bliższą i dalszą. Jesteśmy świadkami nowych przygód i nowych emocji. Paweł udowadnia, że mamy szansę na dobrą i mocną więź z naszymi pociechami, jeśli rodzicielski stosunek do dzieci będzie dojrzewał razem z nimi. Mój kumpel Syn to książka dowcipna i wzruszająca, a jednocześnie ciekawa i mądra. Można ją polecić zarówno wrażliwcom, jak i twardzielom. Powinna być lekturą obowiązkową dla rodziców poszukujących sposobu na bycie kumplem - i autorytetem- dla swoich dzieci, nawet wówczas gdy wchodzą one w tzw. "głupi wiek" - wiek dojrzewania. Już wkrótce poznamy trzecią część przygód naszych bohaterów pt. Sam jesteś babą!

Debiutancka powieść Bogdana Gorczycy Mój kumpel Tata to wzruszająca, pełna ciepła, humoru i znakomitych obserwacji opowieść o pewnym samotnym gdańszczaninie, którego życie przez przypadek - a może zrządzenie Opatrzności - zostało splecione z losami kilkuletniego chłopca.

Halina Popławska jest autorką kilkunastu powieści, napisanych w konwencji romansu historycznego. Wielkim powodzeniem wśród czytelników cieszyła się trylogia: "Szpada na wachlarzu", "Jak na starym gobelinie" i "Na wersalskim trakcie". Akcja tych powieści toczy się w XVIII wieku, we Francji Ludwika XV. Nasycone wątkami awanturniczymi, pełne są gwałtownych uczuć, dramatycznych wydarzeń i tajemnic. Nie wszystkie z tych tajemnic zostały wyjaśnione do końca. "Złamany wachlarz" przynosi ich rozwiązanie, ale też wprowadza nowych bohaterów i nowe wątki. To fascynująca opowieść o miłości i nienawiści, o przyjaźni i zdradzie, o najwyższejcenie, jaką musi zapłacić Kawaler za marzenia...